De opening van de tentoonstelling van werk van een groots kunstenaar. Een volle zaal. Een sfeer van zien en gezien worden. Iedereen zit. En wacht. Een man staat achter het katheder. En begint met spreken.
Mocht hij zichzelf al hebben voorgesteld, dan is dat weggevallen in zijn gemompel: hij spreekt niet alleen gehaast met een hoge ademhaling en zonder pauzes. Ook van de woorden zelf komen slechts delen naar buiten. Logopedisten noemen dat ’telescoping’. Van iemand die veelvuldig het podium neemt – en dus ook de tijd van luisteraars – zou je verwachten dat hij dit articulatieprobleem al lang zou hebben aangepakt. Waarom die haast, vraag je je af.
De spreker (de directeur en gastheer) laat ook na te vertellen wat het programma van de avond is. In plaats daarvan duikt hij meteen de kunsthistorie in. Afwisselend in telescopisch Nederlands en ronduit onhandig Engels. Hij tuurt wel op zijn papier maar dat mag niet baten. De speech is een ongelukkige combinatie van improvisatie en dus het -ehm- zoeken naar woorden, voorlezen van passages uit de catalogus en verloren oogcontact.
Tot overmaat van ramp staat de directeur op een podium met op de achtergrond een gigantisch raam. Door het glas priemen schijnwerpers het publiek in. Aan weerszijden van de spreker twee grote flatscreens met beelden van het kleurrijke werk van de schilder afgewisseld met scherpe witte vlakken. De directeur is niet uitgelicht en dus een schimmige figuur omringd door felle lichtbronnen. Dat lot treft ook de gastsprekers die volgen. Het zijn er drie. De gasten snakken naar een drankje en willen zo zoetjesaan het beroemde werk ook zien.
Tip
Wanneer je zelf eindverantwoordelijk bent voor een event, zorg dan in ieder geval voor een prettige kijk-ambiance voor je publiek. Tegenlicht is naar. Stel op tijd een andere opstelling voor.
Schermen waarop beelden draaien die niets met je verhaal te maken hebben zijn misschien decoratief maar leiden af. Val niet in de kuil die ‘opleuken’ heet.
Ben je host, stel je dan toch altijd voor en vertel wat je gasten te wachten staat. Drie sprekers, over een half uur een drankje en kunst kijken tot sluitingstijd.
En als je mensen vraagt naar je te luisteren (en dat is het geval als je spreekt en luisteraars niet zonder gene kunnen opstaan om iets anders te gaan doen) draag dan in ieder geval zorg voor je dictie in het Nederlands en Engels.